İçimdeki çocuk....

Bugün benim doğum günüm... 

Artık doğum günlerimin hiç bir anlamı kalmadı diye düşünüyordum yıllar ilerledikçe... Oysa herşey yeni başlıyormuş bir zaman sonra. Aslında sanki şimdi şimdi doğuş amacımı daha da anlar oldum... Ve bu yüzden midir ki doğum günümü önemser oldum...

Çocukluğumun en anlamlı doğum günleri ma aile şöyle bir arada sofraya oturmuşsak.... Ve de gündüzden Kadıköy'e indiğimizde Çiftehavuzlar'daki evimizden annem bana Altınoğlu pastanesinden bir elma şekeri almış ise... Evet evet yalnızca bir tek elma şekeri...  Ben ne pasta isterdim ne de başkaca birşeyler... Bir tek elma şekeri isterdim doğum günümde... Hani elma şekeri de her gün elimin altında olan bir güzellik... Ama ille de doğum günümde bir elma şekeri isterdim... O elma şekerini yemek doğum günümde zamanla bir ritüele dönüştü. Benim doğum günü amblemin oldu. Öyleki ne pasta ne ziyafet ister gönlüm 16 Ekim'lerde... Gençlik yıllarımda da kimse bilmeden görmeden bir elma şekeri alıp eve koşardım doğum günümü kutlamak için... O güzelim kırmızı elma şekerini dişledikçe kendimi de kutsuyordum demek ki aklımca :) Vardır elbette bu davranışımım bir psikolojik açılımı ama beni hiç de ilgilendirmiyor vallahi de artık!İ lle de bir elma şekerim olsun. Başka bir derdim olmaz diye doğum günümde... 

Şimdi annem uzağımda... Çok şükür ki hayatta ve dualarına ve nefesine her daim ihtiyacımız var...
Babam deseniz hayli bir uzağımda... 
Çocuklarım aldı onların yerini... Onların bana bir sarılması, benim de onları içime çekercesine koklamam en güzel armağan bana elbette...

Herkese benden bir elma şekeri bugün... Afiyetler olsun efendim...

Güzel bir pazar diliyorum herkese....