Binlerce kilometrem...
Yüzbinlerce ağacım....
Kuşlarım, dallarımda açan çiçeklerim...
Hepsi sen...
Sen nerdeysen ben orda...
Ben nerdeysem sen orda...
Kimse bilmez de görmez de olsa...
Sen bilirsin, ben bilirim...
Saat, gün, ay...
İleriye doğru gidiyor dünya zamanıyla... Şimdilik biz böyle sayıyoruz ya zamanı... Belki geriye dönüp yakalıyoruz her kaçırdığımızı da güne katıyoruz... Ve hiç farkında değiliz aslında...
Özlüyorum çok özlüyorum ya seni... Öylece elim kalbime gidiyor ya kendiliğinden...
Bakıyorum hâlâ atıyor kalbim...
Demek ki daha burdasın, gitmemişsin belli...
Bir an olsun hasret yerini vuslata bırakıyor...
Bana söylediğin sözlerin kulaklarıma yine ses oluyor...
Başımı koyuyorum omzuna hiç ayrılmayacağımı sanarak.
Öylece kalıyorum saatler geçerken...
Saat 00.00 oluyor ve yeni bir güne atlıyor zaman ansızın.
Ve sen geleceksin ansızın biliyorum aynı saat gibi.
Kilometreler benim.... Kilometreler senin...
Ve yok olacaklar ellerimizde bir gün, bunu biliyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder