Merhaba 2010

Hiç "yeni yılı beklemiyorum" diyen var mıdır acaba? Varsa gerçekten umutsuz vakadır. Ya da duygularını çok fazla saklayan kişidir bu kişi. "İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar" demiş şair. Ve hayal umudu besler. Umut da elbette gelecektedir. Bende bu "umut fakirin ekmeği; ye memet ye" diyenler grubu üyesi olduğumdan dört gözle bekler dururum her gelen yeni günü... Günleri haftalara, aylara, yıllara bağlarım. Bu yüzden her yeni yıl bir yeni başlangıç olur bana.

Bu yıl daha da farklı duygular içinde girdim yeni yıla... İçinde ayrılık, hüzün bolca olsa da gelecek yeni yılda hayallerimden çok yaşayacağım güzel günlerin olacağının somut beklentisi içinde daha da mutlu başladım ilk yılımın ilk gününe... Sesim nefesim daha güçlü, gözlerim daha net örüyor artık... Bastım mı yere artık ürkekçe, çökecekçe basmıyorum. Dosdoğru, dümdüz basıp geçebiliyorum hayata karşı. Hayat bana düşman değil, dost artık. Yok aramızda alacak verecek hayatla... Geçmişle gelecek arasında didişmekten kurtulup ân'ı yaşamayı öğreniyorum. Hiç tatmadığım duyguları tadıyorum annesinin memesinden kesilip de yeni mamalara başlayan bir bebek gibi... Hayat böyle bir şey işte. Her şey "sil baştan" olabiliyor. Ve bunu başarabilene de ne mutlu...

Uğruna her şeyi göze alacağım değerlerim var daha... Değerlerimi, aşkımı, umudumu kaybetmediğim için kendimi çok ama çok şanslı sayıyorum. Ve beni bu yılda daha genç, sağlıklı ve mutlu bir ömre devredeceği için şimdiden 2010'a teşekkür ediyorum...

Ve sana diğer yarım...

Ruhumu ruhuna kattım...

Ne artık bendeyim ve ne artık sen kaldın sende...

Biz olduk tek olduk evrende..

Bir bedende bir yürek gibi...

Ben sana atarım yürek yürek ve sen bana...

Ve bizi değil gelecek geçmiş bile kıskanacak!