Ağırlık

Kendime ağır geliyorum bugünlerde... Herkese, herşeye her zulüme katlanabilirim bugünlerde...Yeter ki kendim olmayayım... "Öyle ağırım ki kendime..." diye başlar ya Soner Olgun bir şarkısının sözleri... İçimdeki ben'ler öyle çok sesli kavga ediyor ki artık susturan beri gelsin. Baş benlik "yetti gayri "deyip çekip gitmek ister oldu... Bulamıyorum bir orta yolunu ben'lerin...
Biri içine fena kapandı. Ne yiyor ne içiyor... Öyle gözleri boşboş bakar hallerde oturuyor olmayan ufuklara gözlerini dikip saatlerce günlerce... Diğeri geliyor elinde şekerlik... ""atıver ağzına bir şeker de beynin çalışsın" diyor... Elleri titriyor şekere uzanırken... Çünkü hedefi yok ki şekerliğe doğru. Hani bisiklet öğrendiğim günler geldi aklıma... Daha ilk pedal çevirmelerde, gidonu tutmalarda bir ürkeklik olmuştu... Tutunsam mı tutunmasam mı? Ben bu iki tekerin üstünde düşmeden gidebilir miyim? Arkadaşım arkamda seleyi tutuyor... Sanıyorum...
"Babamı bekleseydim keşke... O bugün erken gelip çalıştıracaktı beni bisiklete bilebilmem için.." derken bir bakıyorum ki arkadaşım karşımda benden uzak bir noktada... Ben bir başıma turumu tamamlamak üzereyim...
"Böyle öğreniyorsun yaşamı" diyorum bu ben'e...
"Bak uzanmayı, tutmayı, tutunmayı öğren! Yoksa düşeceksin uzakların boşluğuna..."
"He ya iyi dedin de, ben demiyor muyum sanki senin dediğini" diyor çokbilmiş ben:"Bu ben beni çok sinir etti artık" diyor..."O'nun yüzünden bir mantıklı şey düşünemez oldum!"
Ey suçlu ben'im benim...
Ne suçun varsa senin...
Kaldır gözlerini yerden ya da her düştüğün kör karanlıklardan... Bana bir bak hele... Gözlerinde ne var, kim var göreyim...
..................
Duymuyor beni besbelli artık...