Yok böyle olmuyor...
Kendimi sevemez oldum. Neremden tutarsam tutayım elimde kalıyorum...
Ne için, kim için, hangi değer verdiğim için?
Kendimi bunca yok saymam, havada savurup toza dumana katmam, yok olmam...
Nedensizmiş nedensiz...
Yokluğa savrulunca yok dahi olamıyorum...
Hay yok olayım ben; hay yok olayım...
Ama yoklukta yok olmadan yok olayım...
Birden kol kanat kırılır ya..
Düşer iki yana...
Bu kaçıncı kanat düşürmelerim..
Artık iyileşmiyor kırılan kanatlar gibi sabıkalı kalbim besbelli...
Ve tüm bedene sarıyor acısı, sancısı...
Yokluğun içinde var olmanın acısı..
