Pazartesi, Kasım 10, 2008

Acı dolu bir 10 Kasım daha!


Atam;
Sen bedensel olarak aramızdan ayrılalı tam yetmiş yıl olmuş...
Senin Türk Gençliği'ne ihbar olarak bıraktığın nutkunu bugünlerde çok daha net anlıyoruz... Senin ileri görüşlüğünün en önemli belgesi gençliğe söylediğin sözler... Hepsi nasıl da bir bir ortaya dökülüyor...
Senin gidişinden beri senden aldığımız güçle çok daha ilerde olmamız gerekirken ne yazık çok daha gerilemiş durumdayız... Artık kendimiz bir şey üretemez olduk... Ne üreteceğimize, ne yiyeceğimize, ne giyeceğimize bizler değil o savaş meydanlarından senin ve Mehmetçik'in önünden kaçanlar karar veriyor. Bugün sana gelip de (hiç de içten olmayan bir şekilde) sadece görüntü olsun diye çelenk bırakıp giden devlet yönetecilerinin eline kaldık...
Bugün aslında tek sözcük bile yazmak gelmiyor içimde...
Sana söyleyecek güzel sözler bulamadım...
Umudum var mı?
Var tabii ki... Ama çok uzaklarda... Daha çok çekecek çilemiz var bizim daha...
Üzgün ve mahçubum Atam...
Damarlarımdaki asil kan tek gücüm...
O'nu sulandırmalarına asla izin vermeyeceğim...
Aydınlık günlerde güzel haberlerle karşında olmak dileğiyle..

Hiç yorum yok: