23 Nisan sonrası

23 Nisan'ı çocuklar gibi şen geçirdim... Bir günde çocuklar kadar şen olmak güzel de arkasından gelen gün hüzün veriyor insana... Yeniden büyük günler geri geldi... Uslu ol Şirin! Ağır ol, durgun ol! Beyazıt'ta Erguvanları gördüğünde yok öyle sevinmek artık 23 Nisan'daki gibi :) İşte böyle dingin durgundu bir 24 Nisan Beyazıt Meydanı'ndan geçerken... Sahafların girişindeki Çınar'la selamlaştık... Çınaraltındaki kahve kalktı artık... Çınaraltı çınar altı oldu artık... Çınar daha mı mutludur bu durumdan acaba? Yoksa sürekli yapraklarının altında çayını içen yorgun insanları özler mi? Özlerse yazık O'na ya... Özlemek zor çok zor... Alışılmıyor özleme...