Yok, yok! Ah, vah etmeyeceğim! Yaşam boyu hep biriktirmişim hepimiz gibi bir sürü ıvır zıvır! Uzun süredir üzerime çökmüş bezginlikten mi; koşturmaktan mı; koşturuduğum zamanın sonucu olarak durduğumdan mı nedir... Hep beklemeye almışım atacaklarımı... Gözden çıkmış, gönülden de çıkmış... Ama bir türlü de atılmamış... Öylece bekliyorlar bir köşede... Haa kitaplarımın bir bölümünün fotolarını yayınladım diye sakın ha onlar sanmayın! Atılacaklarım ve attıklarım fotolarını dahi çekmeye değmeyecek kadar değersiz benim için! Bir de kolilere, poşetlere atamadıklarım, lavaboya dökemediklerim var ki onlar daha da beter ve zor oldu benim için! Çünkü ortada yoklar! Neleri unutup diplere atmışım? Hiç hatırlamıyorum ama onları... Ama onlar yığın bir halde öylece duruyorlar bir köşede! Unutulmuş çocukluk günleri, unutulmuş ilk gençlik aşkları... Bir safra çamuru gibi birikmiş birikmiş... Öyle ki artık gün geliyor ağrı yapıyor! Beden bu yükten kurtulmak istiyor!
En sonunda kurtuldum mu ne😜🤪
Galiba ya! Gerçekten! Nasıl yüküm hafifledi! Nasıl hafifim nasıl!
Eğer siz de bir gün hafiflemek isterseniz benim gibi geç kalmayın! Deneyin, oluyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder