Çarşamba, Temmuz 29, 2015

Her şeye rağmen...

Nietzsche'nin sözünü yıllardır yaşamıma bir fener yaptım: " öldürmeyen acı, güçlendirir.".
Ve daha ne yaşar insan? Bilen var mı acaba içimizde? Ne kadar süre daha garanti ömür verilmiş. Ben bilenini hiç duymadım. Bu da benim cehaletim olsun.
Ne yapmalı o zaman?
Oturup da sızlanmauın geçmişe...
Ancak geçmişinizi kirleten ve heba edenlere de elbette bir küfür savurun!
Ve hatta ... Affetmeyin!
Küfür ile beraber sonsuz boşluğa fırlatın gitsin!
Gitsin ki bir gün ola ki aklınıza gelir de affetmeye kalkarsınız; bulamayın o çetrefilli hapsedilmiş suçluyu...
Suç varsa cezası da olmalı çünkü...
Hayat affetmelerle geçmeyecek kadar kısa...
Sivri sineğin bile bir bahanesi vardır kanınızı emmek içim... Yaradılışı öyle. Aç bir aslanla karşılaşırsanız etinizin kokusu onu iştahlandırmışşsa elbette afiyetle yiyecektir. Ancak hiç bir insanın başka bir insana ettiğini kabullenmek hele hele affetmek benim kitabımda yok!
Evettt!
Napıyorum!
Küfürü basıp bi güzel, küfürle streçleyip sarıp sarmalayıp atıyorum sonsuz boşluğa...
Benim yitirdiğim zamanlara değil, daha henüz yaşamadığım zamanlara da değil, bugüne, ân'a tutunarak yaşamayı seçtim. Ne geçmiş, ne gelecek...

5 yorum:

öykü dedi ki...

öldurmeyen acı guclendırır


sanırım bu benım de hayat hıkayeme uyuyor.


ama dılegım bundan sonrası en azından
acılar bıraz uzaklassın sırın

cok yoruldum
yorulduk.

Şirin dedi ki...

hem de yorgunluk Öykücüğüm ... Hayat bazılarına bulutların üstünde yatmak kadar huzur verici olabilirken neden bazılarımız da sürekli acı ve kederlerle test ediliriz. Ben bu dünyaya kariyer yapmaya değil yaşamaya geldim... Sen de Öyledir di mi ama :)) şu hayat Üniversitesi'nden takdirname almak yerine tasdikname ile çıkış yapsam artık diyorum. Gitmeden son çıkışta biraz mola verip , biraz dinlenmek ve huzur şu an gereken ... Hepimize bol bol diliyorum... Seni çok çok öpüyorum...

Unknown dedi ki...

Yaşadıklarımızdan kendimizi korumak, bir daha yaşamamak adına affetmemeyi seçiyorsun sanırım. Bende hayatımda olumsuz olaylar kalmasın diye (kin ve küslük gibi) affetmeyi, fakat yaşananları unutmamayı seçiyorum. Affettiğim insanlara "bu kapı, bu da sapı" diyorum, "adam olursan, ekime kadar, adam olmazsan ...... kadar" diyorum. İkimiz de aynı şeyleri söylüyoruz. Kulağımızı birimiz sağdan, birimiz soldan gösteriyoruz.
Sana yorum yazmayı özlemişim.
Selametle :))

Unknown dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Şirin dedi ki...

Canım Ikizim 😍... Gece gece güldüm biraz sayende... Ben de senin yorumlarını özledim. Hele Atasözleri ve deyimlerini nasıl özledim nasıl.. Iddia ediyorum hiç bir Sözlük senin dağarcığına yetişemez benim muhteşem arkaşım... Iyi varsın... Hayat geçiyor işte... Sel gidiyor kum kalıyor... Affetmemek duygusu da değil bu... Terazi özelliğimden olsa gerek hak aramak gayretim beni zorluyor. Pardon demek bu kadar kolay olmamalı.