Nerdeysen?

Ellerim mezar çamuru... Tırnaklarımın arasına kadar girmiş eşelerken toprağı... diyorum elimde olmadan sana... Yağmur da yağdı üstüne... Çoktan ıslanmıştır bedenin topraktan süzüle süzele gelen yağmur sularıyla... Üşürsün sen üşürsün... Ağustos'ta bile üşürdün de hep cam açık kapalı kavgası yapardık... Sen gideli beri yatak odasının camını sadece kısa süreli haalandırmak için açıp kapattım hemen... Sanki sen üşürsün diye... Hiçbir şeyin telafisi yok artık. Sözün bittiği yerdeyim artık... Ne sen varsın biliyorum ne de senle yaşayacağım biraz daha ömür... Madem hayat bir tiyatro... Ben de son perdede oynayayım artık biraz dedim sen gittiğinden beri... Yaşamaya deam ederken çok da değer ermiyorum artık aslında şu yaşam, hayat, ömür denen yalancı zamanlara... Ne kadar güzel yaşasan da ne kadar acı yaşasan da bitecek eninde sonunda ya... Eh öyle yaşıyorum biraz... Uyurken mi gelir ölüm ya da yolda yürürken mi acaba? Hiç derdim değil. Zaten biliyorsun ölümden korkmam ben... Beni ölüm değil insanlar korkutuyor sen gideli... Tüm şımarıklığımı sana yapmışım meğerse hayatım boyunca... Sen nerdeysen nerdesin ama bilirdim ki beni düşünürsün... Koskoca bir dağımdın sen benim koskoca bir dağ!