Ağırlık?

Bir kenarda gibi olur ya insan hani bazen... Şöyle bir adım atsan gidercek gibi... Çok ileri bir sıçrama ya da düşme... Düşer misin, atlar mısın, uçar mısın? Kimse çözemez... Kenarda yürümek hakkını kullanır insan. İzleyenlerce bir an sonrası düşünülür... Hani kuşların kendilerini arada bir gökyüzünden yere bırakışları vardır... Nasıl bir güven duygusuyla düşüşe geçer kuş... Süzüle süzüle düşer... Düşmeden konar yere... Konmak işte böyle güzel böyle heyecan verici... Yüreğin kuş gibiyse yaşamın hangi anında ne kadar uçarsan uç hep güzelce konarsın... Oysa taş gibi ağır olur insan kimi zaman... Bırak kuş gibi olabilmeyi, insanlığından bile çoktan çıkmış taş gibi kaya gibi ağır bir kütle olmuşsundur. Ne elin kalkar, ne kolun... Ayaklar bedeni sürükler nereye gidebilirse... Kök sökercesine ağır ağır gidişler... Beden kendine ağır mı ağır...

Böylesi ağırlığa yakışan bir şarkı dinlemek istedim... Ağırlığımı atmak parçalanmak ve hatta ufalanmak belki de... Toz haline gelip bir kütleden ve savrulmak yine bütüne... Metaforlar denizinde bir şarkı... Biliyorum biraz karışık anlamlar yüklenen bir notlar yumağı oldu bu yazı... Biraz da karışın, dolaşın ve sonra savrulup açılın...

Sıcaklardandır...