Kuyrukzede!

Geçen gün Ortaköy meydanında karşılaştık bu güzeller güzeli Sarı ile! Kuyruğunun halini görünce ister istemez Nuri geldi aklıma... Nuri* gibi miydi acaba hazin öyküsü? Böylesi durumlarda insanlığımdan nasıl da utanıyorum... Resimlemek isterken Sarı da böylesi umarsızdı bana karşı... "Git başımdan İnsan! Aman benden uzak durun!" der gibiydi... Ama açıkcası pek korkusu da kalmamıştı... En azından "bu meydan benim" der gibi onca kalabalığın arasında sereserpe yatıvermişti ya taşlara... Dünyayı neden yalnızca kendi tapulu malı görür çoğunluk insan türü? Ne zaman paylaşımı öğrenecek acep? Bence hiçbir zaman!

*Alttaki küçük kare Nuri'ye aittir. Nuri'nin fotosu "kedili mutfaklar"dan alıntılanmıştır...