Cuma, Mart 14, 2008

Yağmurlu bir gündü....




Özlemişim yağmuru... Bir güzel ıslandım dün İstanbul’da... Ne kadar zaman olmuş hatırlamıyorum yağmurda yürümeyeli... Öyle ağaçlıklı ya da deniz kenarında falan değil sokak aralarında ıslandım hem de keyifle... Metropol insanı yaptılar ya bizi... İşte geldiğim nokta... Artık asfalta bile yağmurda ıslanıyorum diye seviniyorum... İlk damla alnıma kondu Tanrı’mın öpücüğü gibi... Sonra binlerce öpücük gibi yağdı ha yağdı... Neden çıktım sokağa unuttum biran... Her ne alacaksam zaten markete girince hatırlarım... Bıraktım kendimi yağmur altına... İnsanlar koşa koşa bir saçak altı ararken ben öylece yürüdüm durdum yağmur altında... İstedim ki yer yanımı ıslatsın yağmur... Islanan ancak yüzüm ellerim oldu... Üstüm başım ayaklarımda sırılsıklam tabii... Mutlu muydum? Elbette! Her damla düştüğünde alıp götürüyorsa derdimi tasamı... Ve geri veriyorsa bana yaşama gücü... Neden mutlu olmayayım ıslandığıma... Yağ, yağ yağmur! Yağ ki yıkansın gitsin dertler kederler...
Ne demişler ya eskiler:
“Su gibi aziz ol; toprak gibi serin”
Var demek ki bu sözlerin altında yatan büyük anlamlar...
Öğrenecek çok şey var hayat senden zaman olursa eğer...

Hiç yorum yok: